Her kilise güçlü bir “müjdeleme kültürü” ekip biçmelidir. Programlar etkinliklerdir. Oysa kültür yaşam biçimidir. Programlar gelir geçer. Ama kültür bakidir.
Böyle bir kültürü gözlemlemek tanımlamaktan kolaydır. Yine de birkaç tanımlayıcı niteliği bunlardır:
- Kilise, her üyenin Müjde’yi anladığından ve ifade edebildiğinden emin olmaya gayret eder.
- Önderler ve kilise üyeleri, Müjde’yi ilişki içinde oldukları kişilerle paylaşmayı düzenli olarak teşvik ederler.
- Kilise düzenli olarak başkalarının müjdeleme etkinlikleri için dua eder (bireysel ve topluluk olarak).
- Kilise insanları Müjde’yi çekici bir şekilde duyurmaları için eğitir.
- Üyeler müjdeleme sohbetleri hakkında konuşmak resmi olmayan bir şekilde bir araya gelirler, birbirlerinden yardım ve teşvik alırlar ve imanlı olmayanlar için birlikte dua ederler.
- Üyeler imanlı olmayan arkadaşlarıyla bilinçli arkadaşlıklar kurmaya çalışırlar, böylece imanlı olmayanların yaşamında bir etki yaratabilirler.
- Kilise tüm üyeleriyle ilgilenip kayırmak ve birbirlerini sevmek için çaba sarf eder ki müjde dışarıdakilere görünür hale gelsin (Yu. 13:35).
- Belirlenmiş müjdeleme programı, bu tür programlar içinde, özellikle imanlılar ile imanlı olmayanlar arasında ilişki kurmak ve bu ilişkileri güçlendirmek için en elverişli görülenidir.
Pastörler Bir Müjdeleme Kültürünü Nasıl Destekleyebilir?
1) Müjdeleyin. (1Ti. 4:12; 1Pe. 5:2-3)
Kendimiz yapmadığımızı başkalarında taklit edemiyoruz. Kendimiz müjdeleme yapmıyorsak, topluluğu yakınlarına müjdeleme yapmaya yönlendirebileceğimizi düşünmememizin hiçbir gerekçesi yoktur.
2) Size destek olması için yanınıza başkalarını da alın.
Nedense günümüzde müjdesel imanlılar sıklıkla müjdelemenin ancak kendine ait bir ruhsal disiplin olduğunu ve bu nedenle olabildiğince şahsi ve özel yapılması gerektiğini düşünürler (Mat. 6:1-6). Oysa Tanrı’nın krallığı için bir şey yapıyorsanız, bunu yalnız yapmamaya özen gösterin. İster öğrenci yetiştirme, ister müjdeleme, isterse de danışmanlık olsun, mümkünse yanınızda kiliseden başka bir imanlıyı alın. Hristiyan gelişimi, tüm doğru kitapları okuma ve tüm doğru vaazları dinlemekle alakalı değildir. İnsanların sadakatin nasıl sürdürüldüğünü görmeye ihtiyacı vardır. Bunun gerçekleşmesi için en basit yol, başkalarının yaşamınızı ve hizmetinizi yakından gözlemlemesine davet etmenizdir çağırmanızdır.
Elinizden geldiği kadar, siz müjdeleme yaparken kardeşlere sizi gözlemlemeyi teklif edin ve sonrasında da durumu onlarla değerlendirin. Öğretmek ve öğrenci yetiştirmek için mümkün olan her fırsatı kullanın. Bunu yaparsanız onları hizmette donatmaya yardımcı olmakla kalmaz, hizmeti paylaşmayı öğrenmelerine de yardımcı olursunuz.
3) Müjdelemeyi vaaz uygulamasının düzenli bir unsuru haline getirin.
Topluluğu arkadaşlarına ve komşularına müjdelemeleri için asla manipüle etmemeli, suçlamamalı ve güç kullanmamalıyız. Bunun yerine, onlara Rab’bin onlardan Müjde’yi duyurmalarını beklediğini Kutsal Yazılar’dan öğütlemeli ve onları bunu yapmak için gerekli olan her şeye zaten sahip olduklarını söyleyerek teşvik etmeliyiz. Uygulamalı eğitime ihtiyaç duyarlar mı? Evet, belki de. Ama zaten gerekli ve en önemli olan şeyle donatılmışlardır: Tanrı’nın Ruhu ve Tanrı’nın Sözü’yle.
4) Vaazınızda imanlı olmayanlara Müjde’ye inanmaya davet edin.
Vaaz verirken imanlı olmayanlara da hitap edin. Bu hem imanlı olmayanlar hem de imanlılar için yararlıdır. İmanlılara, Müjde’yi imanlı olmayanlara duyurmalarının aciliyetini anımsatır. Aynı zamanda Müjde’yi ve diğer Hristiyan öğretilerini, kendi varsayımlarından ötürü sizinle aynı fikirde olmayanlara veya çeşitli Hristiyan terimlerini ve deyişlerini yanlış anlayanlara doğrusunun nasıl olduğuna dair örnek sunar.
5) Aynı zamanda müjdeleme yapan üyelerin fark edilmesini sağlayın.
Takdir ettiğimizi taklit ederiz. Müjdeleme kültürü yaratmanın yollarından biri toplulukta sadık bir şekilde müjdeleyen üyeleri öne çıkarmaktır. Örneğin, bir dua hizmeti sırasında, armağanlı bir üyeden müjdeleme hizmetine ona yardımcı olan bir pasajı paylaşmasını rica edin veya genç ve tecrübesiz üyelerinize müjdeleme girişimlerinde belli kişilerden yardım almalarını söyleyin. Amaç sadece toplulukta müjdeleme yapanları takdir etmek değil, öğrenci yetiştirme konusunda başkalarının da onları örnek almaları için dikkati onlara çekmektir.
6) Topluluğu kilisenin müjdeleme ve müjdelemeye bağlı hizmetler için dua etmeye yönlendirin.
Her Hristiyan hayatının bir noktasında Suzan Teyzenin şeytan tırnağı veya arkadaşının arkadaşının grip olan arkadaşı için dua istenen bir dua toplantısına denk gelmiştir. Elbette, Tanrı şeytan tırnağını ve viral enfeksiyonları önemser ama sınırlı dua zamanımızı bu meselelerle doldurmak pek hikmetlice olmayacaktır.
Bunun yerine, toplu dua zamanınızı kilisenin hizmetine ve amacına odaklanarak değerlendirin. Topluluğun dualarında kilisenin amacı konusu hâkim olmasını sağlayarak topluluğa kilisenin bu dünyadaki çağrısının ne olduğunu anımsatın. Eğer dualarımız söz, vaaz, öğrenci yetiştirme, müjdeleme ve misyon hizmetleri üzerine odaklanırsa, topluluğumuz bunların yaşamlarının merkezi olduğunu görmeye başlayacaktır.
7) Dua toplantısını müjdeleme sohbetlerinin gerçekleştiği öykülerle açın.
Genel olarak kilisenin müjdeleme gayretleri için dua etmeye ek olarak, toplu dua toplantıları sırasında üyeleri kendi müjdeleme deneyimlerini paylaşmaya teşvik etmeyi düzenli hale getirin, öyle ki kilise Hristiyan olmayan belirli kişiler için dua edebilsin.
Bu tanıklıkların kilise yaşamında çeşitli olumlu etkileri bulunur. Öncelikle, üyeler ne kadar çok müjdeleme gerçekleştiğini görünce teşvik alırlar. İkincisi, Müjde’yi kendi başlarına sadık şekilde paylaşmaya motive edileceklerdir. Üçüncüsü, topluluk zaten gerçekleşmekte olan müjdelemeye daha da yoğunlaşacaktır.
Ben (Sam) topluluğuma birkaç Yehova Şahidi ile yaptığım müjdeleme sohbetini anlattığımda diğer üyeler bu çift için dua etmeyi, hatta bana yardım etmeyi önerdiğinde ne kadar şaşırdığımı anımsıyorum: “Pastör Steven’in mangal partisine davet etmeyi düşünmez misin?” “Eşini bir sonraki oyun günümüze davet etmek ister misin? Böylece biz de onunla tanışırız…” “Ben de son zamanlarda bir Yehova Şahidi çiftle tanıştım ve birkaç şey öğrendim. Birer kahve içip deneyimlerimiz hakkında konuşsak olur mu?”
Topluluk toplantılarında müjdeleme hakkında paylaşımlarda bulunmak kişisel müjdelemeleri topluluğun ilgi ve yatırım meselesi haline getirir.
