Konumuz iştah. İştahlıyım, iştahlısınız, iştahlıyız. Ama neye?
Türk mutfağının marifetlerini yakından tanıyan biri olarak harika meyveler, şahane salatalar, zeytin yağlı yemekler, sarımsaklı yoğurt (özellikle favorim budur!), et ve balık türleri gibi hem nefis hem sağlıklı beslenmeye yarayan bin bir yiyecek sayabilirim.
Ama bazen, niye yalan söyleyelim, canımız cips, gofret, şerbet içinde yüzen şekerpare, bol mayonezli sosisli sandviç ya da kaymaklı (veya dondurmalı) künefe gibi yiyecekler çeker.
Yani, abur cuburun kaçınılmaz çekiciliği inkâr edilemez. Ama aşırı abur cubur tüketimi bağımlılık yapar, kilo yapar, sağlığı bozar, yaşadığımız çağın bir garibesi olarak da kişilerin aynı anda hem obez hem yetersiz beslenmiş olmalarına yol açabilir.
Ama bu küçük yazıda amacım sizi fiziksel kötü beslenme hakkında uyarmak değildir. Konuya abur cuburla girerek asıl amacım sizi (ve kendimi) ruhsal iştahımız hakkında düşündürmektir. (Ne kadar abur cubur yiyeceğiniz konusunda sizi vicdanınızla baş başa bırakıyorum!)
Yeni Antlaşma’nın Önderlik Mektupları’nda (1. ve 2. Timoteos ile Titus) “sağlam öğreti” kavramı vurgulanır (bkz. 1Ti. 1:9; 6:3; 2Ti. 1:13,43; Tit. 1:9, 13; 2:1). Sağlam öğreti, özetle, elçilerin ilettiği Müjde’dir. Bu mektuplarda sağlam öğreti vurgulanır, çünkü Müjde’den “farklı” öğretiler yayan sahte öğretmenler ortaya çıkmıştır.
Pavlus, “sağlam” diye çevrilen Grekçe kelimeyi kullanarak tıptan alınan bir benzetmeyle elçilerin Müjde doğrultusundaki öğretinin herhangi açıdan zayıf değil, “sağlıklı” olduğunu belirtmektedir. Buna karşın, sahte öğretmenlerin öğretileri sağlıksız ve zararlıdır.1
Üstelik, sahte öğretmenin ruhsal iştahında bir bozukluk var. Pavlus, “Böyle biri tartışmaları ve kelime kavgalarını hastalık derecesinde sever” diyor (1Ti. 6:4; vurgu eklenmiştir). Bu sahte öğretmenler, Müjde’nin yerine, masallar, soyağaçları, “akılsız tartışmalar,” “Kutsal Yasa’yla ilgili çekişme ve kavgalar” gibi konulara büyük merak duyardı. (1Ti. 1:3-4; 4:7; 2Ti. 4:4; Tit. 1:13-14; 3:9)
Bu, ruhsal olarak, sağlıksız bir iştahtır! Hani, hasta insanın iştahı bazen bozulur, canı sağlıklı yiyecekler yerine yararsız şeyleri arar…. Sözgelimi şeker hastasının canı bazen şiddetle tatlı yemeyi arzular ama tatlı yedikçe sağlığı daha da kötüleşir.
Pavlus, sağlıksız ruhsal iştahın yalnızca sahte öğretmenlerde değil, toplulukların üyelerinde de baskın olabileceğini şöyle belirtmiştir: “Öyle bir zaman gelecek ki, sağlam öğretiye katlanamayacaklar. Kulaklarını okşayan sözler duymak için çevrelerine kendi arzularına uygun öğretmenler toplayacaklar. Kulaklarını gerçeğe tıkayıp masallara sapacaklar.” (2Ti. 4:3-4)
Peki, ruhsal abur cubur sorunu nasıl çözülür? Bunu yanıtlamak için biraz abartılı bir örnek düşünelim. Farz edelim cipse bağımlı olduk. Cipsten başka bir şey yemesek zamanla hastalanırız mutlaka. Ama bu durumda suç patateste değil. Suç, beslenme değeri olmadığı halde cipsi üreten ve çekici reklamlarla pazarlayarak yememizi özendiren kişilerde. Suç, ayrıca, kendimizi cips tutkusuna kaptıran bizlerde olur.
Fiziksel abur cubur her zaman hazır bulunacaktır. Ama ailelerimizde dengeli, sağlıklı beslenmeye alıştırılmışsak, abur cubur bağımlısı olma riskimiz düşüktür.
O zaman imanlılar, öğretmenler ve vaizler olarak kendimizi ve kardeşlerimizi sağlıklı ruhsal beslenmeye alıştırmak için, sağlıklı ruhsal iştahın da oluşması için neler yapıyoruz ve neler yapmalıyız?
Müjde bize “ilk ve son kez” emanet edilmiştir (Yah. 3). Müjde “göğün altındaki bütün yaratılışa” duyurulmaktadır (Kol. 1:23). “İsa Mesih dün, bugün ve sonsuza dek aynıdır.” O zaman “çeşitli garip öğretilerin etkisine” niye kapılıp sürüklenelim? (İbr. 13:8-9).
Pavlus Timoteos’a, “Yaydığım Müjde’de açıklandığı gibi, Davut’un soyundan olup ölümden dirilmiş olan İsa Mesih’i anımsa” (2Ti. 2:8) diye buyurdu.
Kardeşler, İsa Mesih’i anımsayalım ve ruhsal abur cuburdan sakınalım.
- 1Sağlıklı ve sağlıksız öğretiler karşılaştırılması için, bkz. Gordon D. Fee, 1 & 2 Timothy, Titus, Kindle Edition, (Grand Rapids, Michigan: Baker, 1988), Kindle Konumları 1173-1177.
