Kararlarımız sonuçlara gebedir. Sonuçlarsa bir takım yeni kararlar gerektirir. Bu günlerde verdiğimiz kararlara gelecekten bakılınca “tarihsel gelişmeler” olacaklar.
Tabii ki tek karar veren biz değiliz. Bütün dünyadaki insanlar sürekli olarak farklı farklı düzeylerde ve konularda her tür sonuç doğuran kararlar vermektedir. Böyle bir “nedensellik çorbası” içinde yaşadığımızı düşündükçe, dünya bize çatışan gündemlerden oluşan karmaşık bir yer gibi gelebilir. Kendi kararlarımızı da küçük ve önemsiz sayabiliriz.
Ama insanların kararlarının çok üstünde, bir başka karar veren var: “her şeyi kendi isteği doğrultusunda” düzenleyen Tanrımız (Ef. 1:11). Bu gerçek, bizim için, imanlı olarak, tarih anlayışımızın temelini oluşturur. Gözle görülen kaos, haksızlık ve amaçsızlığa rağmen, egemen olan Tanrı’nın bir tasarısı var. Bu kurtuluş tasarısı katkısız iyilik, doğruluk ve gerçek anlamdaki mutlulukla dolu yeni gökler ve yeni yeryüzüyle sonuçlanacaktır. Tanrımız tarihin “perde arkası”nda bu tasarısını yüce sadakati ve hikmetiyle sürdürmekte.
Tanrı katında hepimiz küçük insanlarız. Ama Tanrı bizi kendine benzer olarak yarattı. İsa Mesih kendini bizim için feda etti. O zaman küçük olabiliriz ama değersiz değiliz. Üstelik, bizim niyetlerimiz ve kararlarımız Tanrı’nın yüce isteğine bağlı olduklarında hiç de önemsiz değiller.
Bu yazının kalan kısmında Ezra adlı “küçük” bir insanın bir kararına değinmek istiyorum.
İsrail halkının asırlarca süren isyanı ve günahından sonra yargı, yıkım ve sürgün gelmişti. Ama Rab halkını sürgünde terbiye ettikten sonra topraklarına geri götürmek istediğinde, tarihi kendi vaatlerini yerine getirecek şekilde yönlendirdiğini görmekteyiz: “Pers Kralı Koreş’in krallığının birinci yılında RAB, Yeremya aracılığıyla bildirdiği sözünü yerine getirmek amacıyla, Pers Kralı Koreş’i harekete geçirdi” (Ezr. 1:1).
Ezra ve Nehemya kitaplarında gördüğümüz gibi Rab, halkını topraklarına tekrar yerleştirmek, Yeruşalim’in surlarını ve oradaki Tapınağı’nı yeniden inşa ettirmek için putperest kralları kullandı (bkz. Ezr. 1:1; 6:22; 7:7, 27; Neh. 2:8). Ama antlaşma halkının ülkede yenilenmesi için bedenleri oraya ulaştırmak ve taşları yapılara yerleştirmek yeterli olmayacaktı. Halkını antlaşmada pekiştirmek gerekecekti. Böylece Tanrı, halkını yenilemek için Sözü’nü kullandı.
Kral Koreş’in buyruğundan uzun yıllar sonra Tanrı, Kral Artahşasta’yı kullanarak Ezra’yı Kutsal Yasa’yı halkına öğretmek için Yeruşalim’e gönderdi. “Ezra İsrail’in Tanrısı RAB’bin Musa’ya verdiği yasayı iyi bilen bir bilgindi” (Ezr. 7:6).
Ezra, Yeruşalim’deki hizmetine başlamadan önce, tabii ki, yolculuğa çıkmak üzere hazırlanacaktı. Hazırlık konusunda, “Tanrısı RAB’bin yardımıyla kral ona (yani, Ezra’ya) her istediğini verdi.” (Ezr. 7:6). Yolculuk ve Yeruşalim’e varış konusuna gelince, Kutsal Kitap şöyle der: “Ezra, Artahşasta’nın krallığının yedinci yılının beşinci ayında Yeruşalim’e vardı. Birinci ayın birinci günü Babil’den ayrılmıştı. Tanrısı’nın koruyucu eli sayesinde beşinci ayın birinci günü Yeruşalim’e vardı. Ezra kendini RAB’bin Yasası’nı inceleyip uygulamaya ve İsrail’de kuralları, ilkeleri öğretmeye adamıştı” (Ezr. 7:8-10).
Ezra’nın bu girişimi için putperest bir kral ona ne istediyse verdi. Neden? Çünkü Tanrı yardım etti. Uzun (yaklaşık 1300-1450 km), zorlu ve tehlikeli yolculuk nispeten hızlı geçti ve sağ salim vardılar. Neden? Çünkü Tanrı koruyucu elini uzattı.
Ama nedenlerin de nedenleri var. Tanrı neden bu kadar çarpıcı şekilde yardım etti? Bunu yanıtlamak için Kutsal Kitap’ın eski çevirisine, Kitabı Mukaddes’e başvuracağım. Eski çeviri daha harfiyen olduğu için Ezra 7:10’daki bir İbranice kelimeyi net bir şekilde yansıtır: “Çünkü.” “Çünkü RABBİN şeriatini arayıp yapmak için, ve İsrailde kanunu ve hükümleri öğretmek için Ezra kendi yüreğini hazırlamıştı.”
Ezra neden Yasa’yı iyi bilen bilgindi? Neden Tanrı’nın her tür yardımına nail oldu? Çünkü çok önemli bir karar vermişti. Önce Kutsal Yazıları doğru anlamak için ciddiyetle araştıracaktı (“arayıp”), ondan sonra öğrendiklerini kendi hayatında uygulayacaktı (“yapmak”) ve ancak ondan sonra halka öğretmenlik yapacaktı (“öğretmek”).
Sonuç olarak Yeruşalim’e sağ salim vardı. Ama bu sonuçtan tabii ki başka sonuçlar doğdu. Tanrı’nın halkıyla yaptığı antlaşma yenilendi, böylece onların Antlaşma Halkı kimliğini sürdürdü. Böylece Tanrı’nın Mesih’in gelişine zemin hazırlandı ve kurtuluş tasarısı ilerledi.
Ama Ezra’nın yolculuğunun ve hizmetinin başlangıcından önce Ezra bir karar vermişti: Kutsal Yazıları araştırmak, uygulamak ve ancak ondan sonra öğretmek için “kendi yüreğini hazırlamıştı.”
Bu günlerde biz hangi önemli konularda Rab’bin önünde nasıl kararlar veriyoruz?
