Schnabel’in makalesinde, Mesih’i ilk izleyenlerin gördüğü zulüm olayları araştırır. Araştırmasında bir zamanların bilinen dünyasını coğrafi bölgelere ayırır. “İsa’nın ilk izleyicilerinin gördüğü tüm zulümle ilgili araştırma, Hristiyanlara yönelik sözlü ve fiziksel saldırıların her tarafa yayılmış olduğunu gösterir. Roma İmparatorluğu’nda herhangi bir zulüm görülmediği belirtilen iller yalnızca Kıbrıs, Kilikya ve Pamfilya’dır (ayrıca birinci yüzyılda açıkça herhangi bir misyonerlik faaliyetinin kayıtlara geçmediği iller olan İspanya ve Mısır).” Schnabel Elçilerin İşleri’nde görülen zulüm olaylarını şöyle derlemiştir.
Hristiyanlara yöneltilen suçlamalar: Yetkilendirilmeden öğreti yaymak (Elç. 4:2), dirilmiş İsa’yı beyan etmek (4:2), İsa’nın adıyla öğretiş vermek (4:2), sövmek (7:57), Yeruşalim tapınağını kirletmek (21:27-30; 24:6), kent ana tanrıçasına hakaret (19:27); Roma vatandaşlarına yasaklanmış yeni töreler sunmak (16:21; 18:13; 19:26), fesatlık (16:20; 17:6; 24:5), imparatorun fermanlarına karşı çıkmak (17:6).
Hristiyanlara verilen cezalar ve karşılıklar şunlardır: İftira (Elç. 13:45), tehditler (4:21), daha fazla müjdelemeyi yasaklama (4:18), halkları onlara yönelik düşmanlığa kışkırtma (6:12; 13:50; 17:5; 17:13), ev baskınları (8:3), tutuklama (4:1; 5:18; 6:12; 9:2; 12:1; 16:19; 21:27), elbiseleri sıyırma (16:22), kamçılama ve sopalarla dövme (5:40; 16:23), taşlama (14:19; bkz. 14:5), hapsetme (4:3; 5:18; 16:23; 23:35), mahkemede aleyhlerinde yapılan hukuki işlemler (4:7; 5:21, 27; 16:19-21; 24:1-9), müjdecilerin serbest bırakılması için para ödeme (17:9), kovulma (13:50-51; Pavlus çoğunlukla kendi rızasıyla bir kentten ayrılmıştır), öldürmek veya da infaz etmek üzere düzenlenen komplolar (5:33; 9:23-24, 29-30; 20:3; 21:31; 23:12-15; 25:3), öldürme ve infaz etme (7:47-60; 12:1-3).
Hristiyanların zulme verdikleri karşılıklar: Yaptıklarını cesurca savunmak (4:8-12, 19; 7:52), hukuki adımlar (22:3-21; 24:10-21), İsa’nın önemini ve kimliğini anlatmak (4:10-12), protesto (13:51; 16:35-39), müjdelemeye devam etmek (4:20, 31; 5:21, 25; 8:4; 13:46; 14:6-7, 21; 16:30-34; 17:1-4), dua etmek ve ilahiler söylemek (4:24-31; 12:5; 16:25), sevinç (5:41; 13:52), zulmedenlerden korkmak (9:13-14), yolculuk planlarını değiştirmek (20:3), tehlikeli bir kentten kaçmak (9:23-25, 29-30; 14:6; 17:10, 14) ve kalıcı sürgüne kaçış (8:1).
Her durum farklıdır ve farklı bir tepki, karşılık gerektirir. Zor, bazen tehlikeli, hatta ölümcül koşullar söz konusuyken Petrus’un yaptığı hatırlatma hem güçlü hem de teselli edicidir. 1. Petrus 1:1-2’ye göre İsa’nın izleyicileri yerleşik yabancılardır; sonsuzca var olan göksel Baba tarafından ve O’nun önbilgisine göre seçilmiş halktır; Kutsal Ruh’un kutsal kılma eylemine ve Tanrı’nın bağışlamasını sağlayan İsa Mesih’e gün be gün itaat etmeye adanmayı sürdüren halktır; böylece bu halk bol esenlik ve bol lütuf görmektedir ve görecektir.
